انرژی هسته ای یا همان مسئله اتمی ایران همواره دستاویزی برای اظهارنظرهای سیاسی مقامات خارجی بخصوص آمریکایی ها بوده است. این روزها که مذاکرات غیرمستقیم بین ایران و آمریکا جریان دارد اظهارنظرهای متناقض از سوی مسئولان ارشد ایالات متحده، به تنش ها دامن می زند.
اما روزنامه اطلاعات در صفحه چهارم شماره ۹ اردیبهشت ۱۳۵۴ خود طی گزارشی از مواضع موریس اودال نماینده دموکرات کنگره و کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا درباره دستیابی ایران به بمب اتمی انتقاد کرد.
روزنامه اطلاعات در گزارشی با تیتر ایران اتم را برای چه می خواهد؟ نوشت:
موریس اودال نماینده دموکرات کنگره آمریکا (و کاندیدای ریاست جمهوری) دیروز طی بیاناتی اعلام خطر کرد: به دنبال قرارداد همکاری اتمی که چندی پیش بین تهران واشنگتن به امضاء رسید، این خطر وجود دارد که روزی ایران سلاح اتمی تولید کند. اودال با اشاره به گفت وگوهای فنی که هنوز بین متخصصین اتمی ایران و آمریکا جریان دارد، همچنین اظهار عقیده کرده است که چنان چه ایران بتواند کارخانه بهره برداری از فضولات راکتورهای اتمی را برپا کند، از این طریق خواهد توانستن به ماده پلوتونیوم (که یکی از مواد اصلی بمب اتمی است) دست یابد.
به نظر می رسد موریس اودال که خود را کاندیدای احراز مقام ریاست جمهوری به نمایندگی حزب دموکراتیک برای انتخابات سال ۱۹۷۶ اعلام کرده است، چندان اطلاعی از آن چه در جهان می گذرد، نداشته باشد. چون اگر وی به جریانات اجلاس اخیر مجمع عمومی سازمان ملل توجه کرده بود، به خوبی می دانست که این ایران بود که پیشنهاد غیراتمی شدن منطقه خاورمیانه را با جدیت تقدیم مجمع عمومی کرد و حتی با جلب پشتیبانی کشورهای مختلف آن را به تصویب پارلمان جهانی رساند. سیاست اتمی ایران همیشه بر اصل استفاده صلح آمیز از نیروی اتم استوار بوده و اقدامات اخیر ایران نیز در جهت خرید راکتورهای اتمی از آمریکا، آلمان و فرانسه فقط و فقط برای تولید انرژی است. از سوی دیگر، ایران در شمار اولین کشورهای امضاکننده قرارداد منع گسترش سلاح های اتمی قرار دارد.
